Yıldız Teknik Üniversitesi kampüs yoluna yerleştirilmiş bir tabela.

Sokak tabelaları yön veya emir işaret ederek bizi yönlendirirler.

Bu tabela ise bir duruma işaret ediyor / yönlendiriyor.

Orada hiçbir zaman olamayacak olan bir duruma, müphem bir duruma işaret ediyor.

Orada 12 yıl sonra bir sanat eseri olmayacaktır aslında, 12 yıl sonrasını işaret edenin kendisi bir sanat eseridir.

 

Sokak tabelası üzeri

boyama ve stencil

 

Murat Yıldız, “Burada 12 yıl sonra bir sanat eseri olacaktır” ibaresini ilkin bir park levhasına yerleştirip, kampusun en fark edilir yerine konumlandırdığı bu işinde sanatçı, izleyici ve sanat nesnesinin pozisyonunu tartışmalı bir noktaya çekiyordu. İşin görünürde ileri sürdüğü kehanet(!) gerçekte sadece sanatı deneyimsel bir durum olarak ele almak ve her görenin bu enformasyon üzerinden sahip olması gerekmeyen bir sanatsal olguya tanıklığını sağlamaktı.  Böylece nesnel bir çıktı ile sonuçlanmak zorunda olmayan kavramsal bir önermenin, gündelik hayatta bir uyaran işlevi gören bir park levhasını işlevsiz kılarak kendileştirmesi, ifadenin ise tabelanın işlevini üstlenip uyarıcı bir işleve büründürülmesi söz konusu oluyordu.

 

Murat Yıldız’ın salt bir gülünçleme olarak deneyimlenen bildirgesi, bu kez bir sanat galerisinin işlevini sorgular nitelikte diğerlerinin yanına ilişiyor. Bu ilişik hal, artık özgün yerinde olmayan levha ile barındırdığı ibarenin diğer tüm işleri ve kendi kendisini değillemesinden(negation) ibaret. Bu bağlamda iş, zamansal olarak o ana dek sergilenen tüm işleri paranteze alırken, bir yandan da mekanın varlığını ve kuşatıcı anlamını tartışır görünüyor. Dilsel/kavramsal ile uygulayımsal süreçlerin zıtlığını ya da birbirine karışmış çift yanlılığını vurguluyor.  

 

Doç. Rıfat Şahiner